Tolkien, denince aklıma Hacettepe Üniversitesi Beytepe Kampüsü gelir. Kış günü yekpare pencerelerden akasya ağaçlarının tepesinde İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümüne Felsefe Bölümü'ndeki kestirmeden giderken bir pencere pervazına tünemiş Nur'u veya Gökhan'ı, Lord Of The Rings okurken görürdüm. Tabi ki konuya bir hayli Fransız'dım çünkü henüz Türkçe'ye çevrilmemişti. Kitapla sekronize olarak film yayımlandığında -ki hemen hepsi yaş günüme yakın tarihlerdeydi, yetkililere teşekkür ederim- koşa koşa izlemeye gittim. İlk filmde, sevdiğim bir sahnenin yansımasını en az kitapta olduğu kadar iyi canlandırıldığını görmek çok hoş bir histi. Yüzüklerin Efendisi, filminden en sevdiğim sahne de budur işte... Galadriel, Lothlorien'in hanımı, içine su doldurduğu kaba bakması için Frodo'yu davet eder. "Aynaya bakar mısın?" der. Frodo ne göreceğini söyler, Galadriel geçmiş, şu an ve gelecekten şeyler göreceğini söyler. Gördüklerinden sonra umutsuzluğa kapılan Galadriel yüzüğü ona sunan Frodo'dan almak için uzanır. Yüzüğün gücü ile kötünün gücüne kapılan Galadriel korkunç bir ses ve görünüme bürünür, ama iradesi bunu yener ve Galadriel kendine gelir. Ve benim en sevdiğim dialogu söyler; "Bir süre daha Galadriel olarak kalacağım, Batı'ya gideceğim ve azalacağım", Cate Blanchett inanılmazdır bunu söylerken... 27-10-2015 Istanbul
