Kızgın Damdaki Kedi, 1958 yapımı bir Tennessee Williams'ın aynı isimli tiyatro oyunundan uyarlama bir filmdir. Çocukken TRT'de bir pazar akşamı büyülenmiş gibi izlemiştim. Nedense film cennetimin Adem ile Havvası bu film yüzünden Paul Newman ve Elizabeth Taylor oldu. Film boyunca sadece filmi değil babamın ve annemin açık hava sinema hikayeleri de kulağıma yerleşmişti. 1950'lerin film renklendirmesi yüzünden o blur verilmiş gibi pırıldayan renkleri bende hep bu pazar sohbetleri yüzünden sanırım bir güvende olma, bir evde olma hissi uyandırır. Birden orta sınıf belirtisi kauçuk saksısı, fiskos masasındaki dantel, tütün kolonyası, anne titizliğinin sabun kokusu ve niceleri bu renklerle uyanır zihnimde. Yatak odalarında Paul ve Liz hararetle kavga ederken beynime kazınmış bir repliği anımsıyorum. Maggie rolündeki Elizabeth Taylor, "Kızgın damdaki kedi gibiyim," deyince Brick rolündeki Paul Newman "O zaman atla," der. İlişkideki gerilimi anlatan bu diyalogtan belki de daha da güzeli, tüm ailenin toplandığı salonda söylenir. Brick'in babası Big Daddy kanserdir ve yakın zamanda ölümü beklenmektedir. Ama herkes ondan gerçeği saklar. Bu yalanlardan usanan Maggie rolündeki Elizabeth Taylor, o yemyeşil gözlerinde bir bulut haykırır; "Bazen gerçekler yalandan bile çirkindir!" Sanırım bu gece bir kez daha izlenmeli... Kızgın Damdaki Kedi, izledikçe bu filmin bendeki izini keşfetmek için... 22-10-2015 Istanbul
