"Baruh Ata Adonay, Eloenu Meleh Aolam pokeah ivrim" (׃םירוע חקופ םלועה ךלמ וניהלא הוהי התא ךורב) der Birkot Aşahar'dan biri olan Eloay Neşama'nın bir bölümünde ("Birkot Aşahar: Sabah Beraha’sı, yani Yahudiler’de bir sabah duasıdır). Bu ara en çok bu dua ile haşır neşir oluyorum sanırım; körleşmekten, birinin bana karşı körleşmesinden korkarak, çekinerek...
“Kutsalsın ey Rab’ımız, Evrenin Kralı, körlerin görmesini sağlayan,” içimde yer ediyor anlamı. Ne çok yanlış hesap yapan, karşılaştığım, kaybettiğini kazandığını algılamayan körelmiş kişi geldi geçti hayatımdan. Duanın “Adonay” denilerek seslendirildiği kısım onun söylenmeyen ismi YHVH’den ibarettir. Bu İbranice יהוה olarak yazılır. Dört okunmaz harften oluşan bir gizil/gizli isim, evrenin dört yaratımı. Üst üste dizdiğimizde bu harfleri, Rab’ın insanı kendi suretinden yarattığına kanıt bir şekil oluşur.
O yüzden evren kalpte birleşen tüm elementlerin görünüşünde Aşk’tır. O yüzden Aşk en kutsalımız. Ama aşka ten giydirenlere yol boyunca bunu anlatmamız güç olmuştur hep. Aşk ten giymez, Ruh'a bürünür, kılıktan kılığa girse de o biricik ve tek'tir. İnsana olan aşkımız tenin ötesinde olsun, ki biliniz İnsan Rab’ın sureti ve bu evrenin aynasıdır...
Yol boyunca kaybettiklerimiz oldu, aslında kaydetmedik onlar yürek tahtımızda oturur, tüm kerubiler, tüm melekler korusun onları. Kalbinizi şefkatle yıkayın, o kırmızı mermerden tapınağa kinin, öfkenin sarmaşığı tırmanmasın, nefretin siyah çiçeği açmasın orada... Umut işte, her sabah beraha’sında tekrar ettiğim; “Kutsalsın ey Rab’ımız, Evrenin Kralı, körlerin görmesini sağlayan,” açsın uykusundan o hüzünlü gözlerini, kaybettiği bir şey olmadığını anlasın...
