Hizmet etmek, önce hayata saygının, sonrası da devir-daim'de olmanın ilk şartıdır. Hayat'a saygı, Hayat'ı kutlamak var olduğumuzu kutlamaktır. Devir-daim ise ışıkla karanlığın, olumlu ile olumsuzun, dişiyle erilin, kısaca iki zıttın bir uyum içinde yer değiştirip akmasıdır. Evet, hepimiz hep iyilik, güzellik olsun isteriz, ama kötü olmadan iyi de olamaz, daha da önemlisi her iyinin içinde bir kötü, her kötünün içinde de bir iyi vardır...
Hayata saygı yani Ahimsa, devir-daim ise Karma veya Ying-Yang olarak da açıklanabilir. Buna birçok isim takabiliriz, bu dönüşüm içinde iyi ve kötünün değişkenliğinde Hizmette Olmalıyız...
Hizmet, İsa'nın Havarilerinin ayaklarını yıkaması, Gandhi'nin Parya kastının tuvaletlerini temizlemesi, Cayna'cıların yaralı hayvanlar için barınaklar kurması, Azize Teresa'nın cüzzamlılara bakması şeklinde de olabilir, karıncanın yolunu bozmamak, duştaki örümceği kaçışını beklemek, haftanın bir günü mülteciler için 1-2 tane sandwich yapmak, yolda küçük bir kedi yavrusuyla oynamak da olabilir. Ama hizmet Kadiri Tekke'sinde pilav yapıp sonra kendi aranızda yemek değildir. Hizmet senden olmayana yapılır, hatta sana en karşıt, sana en düşman olana yapılmalıdır. Hizmet gizli yapılınca egodan azade olur. Hizmet için gönül zengini olmanız lazım, kesenizde olana bakmayın. Bilgi vererek de hizmet edilir.
Yunus Emre, Moğol'lar Anadoluyu kasıp kavururken hizmet verdi, Mevlana herkes ona cephe almışken, eskiden de bu duyarsızlık ve hınç vardı. Siz, o küçücük hizmetinizle ilgilenin.Gözlerden, sözden koruyun, mükafat için yapmayın, cennet için hiç yapmayın, onlardan olmayın; bırakın onlar cennete gitmek için Müslüman olsun, siz bunlarla değil Hayat'la ilgilenin... Yol hiçbir şey yapmaz, çünkü her eylem, akışın içinde akışla beraber yapılan eylemdir. Eğer kendini onlar ve ben, siz ve biz diye ayırırsan bu körlük şu an ülkemde yaşananların yaşanmasına neden olur. Onlar kendilerini Kötü kabul etmiyorlar, zaten Hacı Bektaşi Veli ne demiş; Kişi kötü deme, işi kötü de...
