"Onun, ona takılan isimlere ihtiyacı yok. O'na yönelmeye aşk deseler ya, demezler, çünkü hınçtan bir din yontmuşlar, tapınaklar kurmuşlar! Kusura bakmayın, cennet için iki takla atamam, cehenneminizde konaklayamam, Yürek Kabe'sine hacıyım ben, onu uzaklarda arayamam..."
Bilmiyor; kaşının bir teli kıvrıldığında ona bin rekat kıldığımı, bilmiyor meleklerin kanıtı olduğunun, bilmiyor öpüş zannettiğinin dualar olduğunu, bilmiyor onu giyindiğimi, bu aşkı din eylediğimi bilmiyor... Bilmiyor Rab buna günah demez tahtın basamaklarına buyur ettiğimde. Bilmiyor kusuru yok bu aşkın, bilmiyor çamurda pırıldayan elmasın suyla pür-ü pak olduğunu. O heves zannediyor, sadece haz zannediyor, bilmiyor bunun apaçık ibadet olduğunu. Cancağızım, benim mükemmelim, tomurcuğun sırrıyla pırıldayan, bir tanecik yıldız, bilmiyor teninde Kudüs'ler kurulduğunu, Puthane'mde put olduğunu, benzersiz olduğunu. Bilmiyor bu aşktan bir inanç biçtiğimi, şayak biçen dilsiz terzi gibi, Yusuf'un kuyusunda yılanın dinlediği dua gibi, en karanlığımda bir kıvılcım olduğunu bilmiyor... Canı sağ olsun... Varsın bilmesin...
