Asya kocaman, yaşayan, ama atıl şekilde duran bir kütle. Batısını kesen Ural Dağları'ndan, Doğu'sunda Kamçatka'ya dek var bu kütle, kültürel gölgesini Hazar kıyılarına, Finlandiya'nın soğuk körfezlerinden Macar bozkırına, Tibet doruklarından Avustralya Kıyıları'na dek düşürmekte. Asya'nın bir hafızası var, buna bir his olarak, bir refleks olarak, oradan gelip geçen tüm halkların adına Asya Halk Bilgisi diyebiliriz.
Asya Halk Bilgisi, Çin'in Wu'su, Sayan-Altay'ın Kam'ında gözüken, çok eskilerin anaerkil izlerini barındıran, Doğa'ya tapmayan, Doğa ile uzlaşan bir inançlar ve deneyimler bütünü. Bu deneyimler Androvo'nun kurganlarına, Filistin'in dolmenlerine, Göbeklitaş'ın koridorlarına dek uzanır. Bu bilgi Anadolu'da Çatalhöyük'te göğüsleri süt dolu, aslanları dize getiren bir dişiliğin ışığı altındadır. Afrika insanlığın anasıdır. Oradan Asya karasalına göçler, anaerkilliğin erkeği de kapsayan bir haline bürünmüştü. Asya Halk Bilgisi, görünürde dinleri tesis ederken, dişi olan tarafı hep ezoterik olarak kaldı. Bu dişi bilgi, bu çocuk bilgi, bu hepten hiçlik üzerine ve uzlaşmacı bilgi Şaman inançlarının, Tao'nun ve hatta Kabala'nın temelini teşkil etti. Asya Halk Bilgisi, Şaman geleneklerde, Taoizm'de, Kugu Sorta gibi Hıristiyan mistisizmlerinde, Hassidizm'de, Hindistan'da Bhakti hareketinde ve hatta Sufizm'de kendine yeni yollar keşfetmişti. Bu bir bütündür, hep önünde saygıyla eğildiğim bir mükemmel bütün; Asya Halk Bilgisi...
